"W Indiach krąży stara opowieść o sześciu ślepcach, którzy odwiedzili
księcia, aby zobaczyć jego nowego słonia. Nie mieli pojęcia, czym jest
słoń, to też byli bardzo ciekawi tej wizyty.
Podchodzili do zwierzęcia po kolei.
Pierwszy ślepiec dotknął boku słonia i uznał, że przypomina ścianę.
Drugi dotknął trąby słonia i uznał, że przypomina węża.
Trzeci dotknął kła słonia i uznał, że przypomina włócznię.
Czwarty dotknął nogi słonia i uznał, że przypomina drzewo.
Piąty dotknął ucha słonia i uznał, że przypomina wachlarz.
Szósty dotknął ogona słonia i uznał, że przypomina sznur.
Każdy ślepiec miał w pewnym stopniu rację, a w pewnym stopniu się
mylił. Żadnemu z nich nie udało się dowieść, jak słoń wygląda w
rzeczywistości. Aby to ustalić, musieliby obejść słonia i dotknąć
wszystkich części jego ciała.
Jesteśmy, niczym owi ślepcy, nie jesteśmy w stanie prawidłowo ocenić
sytuacji i spojrzeć na nią z szerszej perspektywy, nie mamy pojęcia, z
czym tak naprawdę mamy do czynienie. Spokojna uwaga sprawia, że łatwiej
jest nam zmienić punkt widzenia i patrzeć na problem z wielu perspektyw,
co pomaga nam w znalezieniu jego rozwiązania (lub rozwiązań)."
Keith Park
Poszukując Miłości jesteśmy niczym ci ślepcy!
Tym samym sposobem, w niewielkim zakresie dotykamy Miłości, uznając tę
część, której właśnie dotknęliśmy i poczuliśmy za całość poznania. A
jest to tylko niewielki wyrywek całości, tak jak puzzel z układanki.
Jednak jesteśmy bardzo skorzy do dzielenia się doznanym doświadczeniem,
uznając często swoje "odkrycie" za jedyny i "najlepszy" sposób poznania.
Odkrywanie, doświadczanie i poznawanie czegokolwiek, Miłości także, jest
procesem, w którym jak małe dziecko uczymy się chodzić i co rusz, tak
jak ono upadając, my weryfikujemy swoje poglądy w poznawanym temacie.
Otwarcia na Miłość i spojrzenia z szerszej perspektywy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz