Cierpisz z powodu depresji i lęków dlatego, że identyfikujesz się z nimi.

Mówisz: "Jestem przygnębiony". Ale to nieprawda. Ty nie jesteś przygnębiony.

Jeśli chciałbyś to wyrazić dokładniej, mógłbyś powiedzieć: "Doświadczam teraz przygnębienia". A ty potrafisz swój stan wyrazić zaledwie zdaniem: "Jestem przygnębiony".

Nie jesteś przecież swą depresją. To tylko chytra sztuczka twego umysłu, dziwaczna iluzja. Sam wpakowałeś się w ten sposób myślenia, choć go sobie nie uświadamiasz:

"Jestem swą depresją, jestem swym lękiem, jestem swą radością, jestem swym wzruszeniem. Jestem zachwycony!"

Z całą pewnością nie jesteś zachwycony. Może jest w tobie, akurat w tym momencie,

zachwyt – ale poczekaj, to się zmieni, to nie będzie trwało wiecznie.

Nigdy nic nie trwa wiecznie, wszystko się zmienia, wszystko podlega ciągłej zmianie.

Chmury nadchodzą i odchodzą, niektóre z nich są czarne, a niektóre białe, niektóre z nich są wielkie, a inne małe.

Zstąp głębiej w tę metaforę. To ty jesteś niebem obserwującym

chmury.

Dla ludzi Zachodu stwierdzenie to jest szokujące. A przecież nie masz na to wpływu.

Nie staraj się na nic wpływać.

Nie zatrzymuj niczego.

Patrz!

Obserwuj!

Kłopot z większością

ludzi polega na tym, że są straszliwie zajęci organizowaniem rzeczywistości, której nawet nie

rozumieją.

Zawsze coś ustalamy, organizujemy... Nigdy nie przyjdzie nam do głowy, że

rzeczy nie potrzebują być organizowane. Naprawdę. To wielkie odkrycie.

Rzeczy potrzebują jedynie zrozumienia. Jeśli je zrozumiesz, one się zmienią.

Anthony de Mello

Ze zrozumieniem

Maria Wiedunka