Jesteś w najbardziej niedoskonałym momencie swojego życia?

Pozwól, aby to było!

Płaczesz?

Niech twoja twarz będzie mokra, a oczy staną się dwoma kryształami, będą najczystszym oknem do twojej duszy.

Boisz się?

Niech strach cię poprowadzi, pokaże i sprawi, że zobaczysz światło.

Jesteś na drugim planie?

Ciesz się tym pustym, cichym miejscem być może pozwoli ci ono usłyszeć muzykę twojego serca.

Jesteś na swoim miejscu?

Pozwól, by samotność ci towarzyszyła, objęła cię i stała się miłą przyjaźnią.

Jesteś w rozterkach sercowych?

Pozwól sobie odczuć skutki miłości, ciesz się nią jak lekarstwem, które wzmacnia i ożywia.

Żyjesz w niedostatku?

Naucz się być w niczym, by gdy będziesz miał wszystko, nigdy nie zapomnieć, kim byłeś.

Nie idź pod prąd, płyń z nim.

Pozwól sobie na odczuwanie, pozwól sobie na przeżywanie go jako idealnej harmonii.

A gdyby zamiast stawiać opór pozwolić sobie na przepływ?

Kiedy płyniesz ze wszystkim, tworzysz spokój, który sprawia, że dobre samopoczucie osiada w twoim sercu.

Jesteś przypływem, zachmurzonym niebem, sercem w kawałkach, a jednak nie pozwoliłeś sobie odkryć, że w tych dziwnych doznaniach jest też Bóg pokazujący ci, że istnieje dobro i zło, to co wysokie i to co niskie, to co czarne i to co białe, co w doskonałej mirze, że możesz się tym cieszyć.

Todos Somos Uno

Z przyzwoleniem

na to, co jest

Maria Wiedunka