Nasze pragnienia dotyczą prawie każdej sfery naszego życia, także tej materialnej. Niejednokrotnie chcemy kolejnej rzeczy, kolejnego sprzętu, kolejnego przedmiotu... Tylko po co? Po to aby pokazać się w lepszym świetle przed innymi i zaimponować im, aby samemu się dowartościować, aby zapełnić pustkę... Zaczynamy gonić i przypomina to pogoń za króliczkiem, który i tak okazuje się lepszy od nas. Ale nie ustępujemy, bo przecież jak go dogonimy, to... No właśnie, co się wówczas stanie? Będziemy lepsi, będziemy bardziej lubiani i podziwiani, zapełnimy pustkę? Nic poza tym, że zmęczenie pogonią wymiesza się z naszą frustracją.
4 komentarze:
Całkowicie Cię rozumiem,Mario.. Też nigdy w życiu nie byłem materialistą..
Nie chodzi o materializm lecz o to dlaczego dążymy aby to czy tamto posiadać. Jeżeli jest to naszym pragnieniem płynącym z serca, to jest to "nasze". A jeżeli ma to być tylko substytut naszego braku, to... tylko przysparzamy sobie cierpienia dążąc do niego za wszelką cenę.
Wszystko to prawda, tylko jeszcze trzeba sobie z tego zdawać sprawę... pozdrawiam serdecznie
No właśnie... niby takie proste... niby...
Prześlij komentarz